اسفجه

«لغت نامه دهخدا»

[اِ فَ جَ / جِ] (اِ) اسفنج.(1) اسفنجه. سفنج. سفنجه. ابر مرده. رغوه الحجامین. نشکرد گازران. ابر کهن. رجوع به اسفنج شود.
(1) - eponge.