«لغت نامه دهخدا»
[اِ فُرْ] (اِخ)(1) اِسْفُرزا. اِسفورچه. نام خاندان معروف ایتالیایی در مائهء 15 و 16 م. که در مسند دوکی میلان فرمانروائی داشتند. پیشوای ایشان جاکومّیتسو اَتِّنْدُلو اسفورچه نام داشته. ملوک طوایف ایتالیا و علی الخصوص حکمران ناپولی بنظر احترام و توقیر در وی مینگریستند و فرانچسکو اَلِسّاندرو اسفورزا فرزند نامشروع وی بسال 1450 م. سمت دوکی میلان داشت. و رجوع به اسفرزا شود. (1) - Sforza. Sforce.