اسفهرود

«لغت نامه دهخدا»

[اِ فَ] (اِ)(1) سنگخواره. قطا. اسفرود. هوذه: مَفْحَص؛ آشیان اسفهرود. (السامی فی الاسامی).(2)
(1) - Podiceps cristatus. Plongeon. (2) - خانهء سنگخواره. (صراح اللغه).