یغناغ

«لغت نامه دهخدا»

[یِ](1) (ترکی، اِ) یغناق. اجتماع مردمان و اجتماع لشکریان در جایی. || محل اجتماع لشکریان و مردمان. (ناظم الاطباء) (از برهان) (آنندراج).
(1) - در زبان آذری امروز به کسر غین تلفظ شود.