یارق

«لغت نامه دهخدا»

[رَ] (معرب، اِ) یاره. (دهار). معرب یاره، دستیانه. (از منتهی الارب). یاره که دستیانه باشد یا دستیانهء پهن. (آنندراج). یارق فارسی معرب و اصل آن یاره است و آن سوار باشد عربان یارق را به کار برده اند، چنانکه شبرمه بن الطفیل گوید :
لعمری لظبی، عندباب ابن محرز
اَغنّ علیه الیارقان مشوف.
(المعرب جوالیقی ص358).
دستوانهء زنان. دستبند. منگل. دستینه. دستینج. یارج. رجوع به یارج و یاره شود.