یازجی

«لغت نامه دهخدا»

[زِ] (اِخ) ناصیف بن عبدالله بن ناصیف بن جنبلاط (1800-1871 م. 1214-1287 ه . ق.) شاعر و از اکابر ادبای عصر خود بود. از آثار اوست: مجمع البحرین، مقامات، فصل الخطاب، الجوهر الفرد، ناری القری فی شرح جوف الغرا، العرف الطیب فی شرح دیوان ابی الطیب وسه دیوان شعر. (از اعلام زرکلی ج3 ص1093). رجوع به معجم المطبوعات ج2 ستون 1933 شود.