یازر

«لغت نامه دهخدا»

[] (اِخ) نام محلی است و در جهانگشای جوینی (ج1 ص118) در ردیف ابیورد و نسا وطوس و جاجرم و جوین و بیهق و جز آنها آمده است. در نسخهء چاپی نزهه القلوب (ص159) بازر و نسخه بدل آن یازر است. رجوع به نزهه القلوب و نیز جهانگشای جوینی ج2 ص71 و 72 و 219 شود.