«لغت نامه دهخدا»
[زِ] (ع ص) زجر و سرزنش کننده. (آنندراج). مردم قبیلهء هذیل بجای وازع یازع خوانند. (منتهی الارب). لغتی در وازع در میان هذیل یعنی زاجر. (از اقرب الموارد). و رجوع به وازع شود.