یدره

«لغت نامه دهخدا»

[یَ رَ / رِ] (اِ) لبلاب و عشقه را گویند که عشق پیچان باشد و آن نباتی است که به درخت می نشیند. (از برهان) (از آنندراج). یذره(1) قسوس است. (تحفهء حکیم مؤمن). و رجوع به عشقه و لبلاب شود.
(1) - در تحفهء حکیم مؤمن به جای دال با ذال آمده است: یذره.