یکنداز

«لغت نامه دهخدا»

[یَ / یِ کَ] (اِ مرکب) یکی از اقسام تیر چون سکزن و بیلک. (یادداشت مؤلف). یک انداز :
تا زده بر هدف سینهء ما
چرخ را هیچ یکنداز نماند.اثیر اخسیکتی.
و رجوع به یک انداز شود.