یکی

«لغت نامه دهخدا»

[یَ / یِ] (حامص) یک بودن. واحد بودن. وحدت :
زهی ستوده تر از زمرهء بنی آدم
تو و خدا به یکی طاق در همه عالم.
درویش واله هروی (از آنندراج).