«لغت نامه دهخدا»
[اَ خَ] (ع ص) سطبرپلک. ستبر پلک چشم. (مهذب الاسماء). مردی که در چشمخانهء وی گوشت پاره ای رسته باشد. مؤنث: بَخْصاء. ج، بُخْص.
