ابناء جنس

«لغت نامه دهخدا»

[اَ ءِ جِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) هم جنسان : ابناء جنس ما را بمرتبت ایشان که رساند و ید علیا به ید سفلی چه ماند؟ (گلستان). ابناء جنس او بر منصب او حسد بردند. (گلستان).
یک نظر افکن که مستثنی شوم زابناء جنس
سگ که شد منظور نجم الدین سگان را سرور است.
امیرعلی شیر نوائی.