«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ حِ بَ] (اِخ) ابوالفضل جعفربن فضل بغدادی (ابن فرات). پدرش وزیر خلیفه مقتدر بود و او به مصر رفته چندی وزارت کافور اخشیدی و پس از او وزارت احمدبن علی بن اخشید داشت. در مدت وزارت دو بار عساکر ترک خانهء او را غارت کردند و ابومحمدحسن بن عبدالله بن طغج از رؤسای ترک او را محبوس کرد. ابن حنزابه مردی ادیب و دانشمند بود و علما را دوست میداشت و با مقام وزارت از تدریس و املای حدیث بازنمی ایستاد و فضلا از نواحی و اطراف بدرک صحبت اومی آمدند و دارقطنی محدث مشهور چندی در خدمت او بسر برد. ولادت او به سال 308 ه .ق . در بغداد و وفات در 391 به مصر بوده است. حنزابه نام جدهء او و به معنی زن کوتاه و سطبراندام است. (ابن خلکان). و اصمعی در کتاب النبات و الشجر گوید حنزاب جزر برّی است.