«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ خُ بِهْ] (اِخ)ابوالقاسم عبیداللهبن عبدالله. عالم جغرافیائی ایرانی در قرن سوم هجری. وفات 300 ه .ق . جد او خردادبه اولین کس از این خاندان است که اسلام آورده و پدرش فرماندار طبرستان بوده. عبیدالله موسیقی را نیز از اسحاق موصلی فراگرفته و چندی از ندمای معتمد خلیفهء عباسی و مدتی صاحب بریدی و خبر جبال بدو محول بوده. کتاب مشهور او المسالک و الممالک است که در اروپا به طبع رسیده و این کتاب مدرک جغرافیانویسان بعد از اوست. و از سایر کتبی که تألیف کرده چیزی در دست نیست. ابن الندیم نام او را عبیداللهبن احمدبن خردادبه آورده و گفته است که خردادبه مجوسی بوده و به دست برامکه مسلمانی گرفته است و از کتب او علاوه بر مسالک و ممالک کتاب ادب السماع و کتاب جمهره انساب الفرس و النوافل و کتاب الطبیخ و کتاب اللهو و الملاهی و کتاب الشراب و کتاب الانواء و کتاب الندماء و الجلساء را نام برده است.