«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ دَهْ ها] (اِخ) ابوالفرج عبدالله بن اسعدبن علی موصلی. فقیه و ادیب، و او بیشتر بشعر گرائیده و بدان سمت مشهورتر است. بعلت فقر از موصل شد و سپس بحمص رفت و در مدرسهء آنجا بتدریس پرداخت. قصیدهء کافیّهء او در مدح صالح بن زریک وزیر بغایت مطبوع و معروف است. او سلطان صلاح الدین را نیز مدح گفته و عطا یافته است و در حدود شصت سالگی در 581 یا 582 ه .ق . در حمص درگذشته است.