«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ می یَ] (اِخ) ابوالعباس احمدبن محمد اشبیلی (561-637 ه .ق .). طبیب و گیاه شناس و محدث. مولد اشبیلیه، او برای معاینهء نباتات و تکمیل فن خود به مصر و شام و عراق و حجاز سفر کرد. در مصر ابوبکر ملک عادل بن ایوب مقدم او گرامی داشت. از اوست کتاب تفسیر اسماء الاودیه المفرده و مقاله فی ترکیب الادویه، و بعض کتب نیز در حدیث داشته است.