ابن طاهر

«لغت نامه دهخدا»

[اِ نُ هِ] (اِخ) ابوالعباس محمد بن عبدالله خراسانی. ادیب معروف. از دست متوکل خلیفه حکومت بغداد داشت و بزمان معتز بر منزلت و مکانت او بیفزود. او را اشعار لطیفه است، از جمله در توصیف ترنج گوید:
جسم لطیف قمیصه ذَهب
رکبٌ فیه بدیع ترکیب
فیه لمن شمّه و ابصره
لون محب و ریح محبوب.
وفات او به سال 253 ه .ق . بوده است.