«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ صِ] (اِخ) ابوطالب مفضل بن سلمه بن عاصم لغوی، بمذهب کوفیین. ازجملهء فتح بن خاقان بمائهء سیم هجری. او ابن الاعرابی و دیگر علمای فن را دیده و استدراکی بر کتاب العین خلیل نوشته است. و از اوست: کتاب البارع در علم لغت. کتاب ضیاءالقلوب فی معانی القرآن و غریبه و مشکله. کتاب معانی القرآن مفسر. کتاب الاشتقاق. کتاب الفاخر فیما یلحن فیه العامه. کتاب الرد علی الخلیل و اصلاح ما فی کتاب العین من الغلط و المحال و التصحیف. کتاب العطر و اجناسه. و نیز او دیوان زیاده بن زید الصمه القشیری را گرد کرده است. پدر ابوطالب، ابومحمد سلمه بن عاصم نیز از ادباء نحویین و شاگرد فَرّاء معروف است.