«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ عَ دِلْ حَ کَ] (اِخ)عبدالرحمن بن عبدالله بن عبدالحکم بن اعین مصری. وفات 257 ه .ق . پدر او رئیس مذهب مالکی در مصر و در 214 وفات کرده است. عبدالرحمن صاحب ترجمه و برادرانش از دانشمندان عصر خود بودند و چون در مسئلهء خلق قرآن با واثق خلیفهء بغداد مخالفت کردند شکنجه و آزار بسیار دیدند. عبدالرحمن را کتابی است موسوم به فتوح مصر و المغرب در هفت بخش و این کتاب مدرک نویسندگان و مورخین است. (ابن خلکان).