«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ عَ جَرْ رَ] (اِخ)عبدالکریم. رئیس خوارج سیستان و خراسان و کرمان و قهستان. ابتدا عبدالکریم از اتباع عطیه بن اسود و عطیه پیرو نجده بن عامر بود، سپس ابن عجرد خود بانی فرقهء جدید گشت که به نسبت بدو عجارده نامیده شده اند.