ابن غز

«لغت نامه دهخدا»

[اِ نُ غُ] (اِخ) یکی از ترکان غز :
نان و آش و شیر آن هر هفت بز
خورد آن بوقحط عوج ابن غز.مولوی.
و رجوع به عوج بن عوق شود.