«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ غَ ءِ] (اِخ) ابوالحسین احمدبن حسین بن عبیدالله الغضائری. عالم شیعی در اوائل قرن پنجم هجری، صاحب کتاب رجال معروف. او نزد پدر خود حسین بن عبیدالله متوفی به سال 411 ه .ق . و سایر علمای عراق فنون ادب و فقه فراگرفت و ظاهراً به بغداد میزیست. و صاحب روضات گوید چون ابن غضائری مطلق گویند مراد احمدبن حسین باشد.