«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ فُ] (اِخ) ابوالفتح فضل بن ابی الخطاب جعفربن محمد. از مشاهیر کُتّاب. به سال 320 ه .ق . مقام وزارت مقتدر خلیفه یافت و چون خلیفه مقتدر کشته شد بزمان قاهر دیوان کتابت با او بود و در زمان راضی بالله والی و عامل خراج مصر و شام شد و باز در سال 324 منصب وزارت یافت و چون اوضاع مشوش دربار خلیفه بدید از شغل خود مستعفی شد و تقاضای کار سابق خویش یعنی عمل خراج مصر و شام کرد و آنگاه که در سال 326 از آنجا بازگشت در چهل وهفت سالگی درگذشت. ابوالفتح را ابن حنزابه نیز گویند و حنزابه نام کنیزک رومی مادر اوست.