«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ فَ لِلْ لاه] (اِخ)ابوالمعالی محیی الدین یحیی بن جمال الدین، برادر شرف الدین عبدالوهاب. ادیب و منشی و شاعر. او نیز چون برادر رئیس کَتَبهء ناصربن قلاون بوده و در پیری بعلت ثقل سامعه کناره گرفته و پسرش شهاب الدین وکالت او داشته، لکن بسبب تندی خلق او پسر دیگر ابوالمعالی را موسوم به علاءالدین بجای او نصب کرده اند و محیی الدین یحیی به 738 ه .ق . در 93 سالگی درگذشته است.