«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ قُ] (اِخ) ابوبکر محمد وزیربن عبدالملک بن قزمان، یا ابوبکربن عیسی بن عبدالملک بن قزمان مغربی قرطبی. در جوانی بخدمت متوکل آخرین فرمانروا از بنی افطس در بطلیوس پیوست و سفرهای چند در اندلس کرد و شهر اشبیلیه و غرناطه را بدید و در غرناطه صحبت شاعرهء شهیره نزهون را ادراک کرد. موشحات بسیاری به زبان عامه داشته و نیز نوعی دیگر از شعر موسوم به زَجَل از اقتراحات اوست و آن قول و تصنیف گونه ای است. دیوان او به سال 1896 م. مطابق 1313 ه .ق . در اروپا از نسخهء پطروگراد طبع و منتشر شده. در قلائدالعقیان فتح بن خاقان و تحفه القادم ابن ابار و کتاب الذخیرهء ابن بسام نام او مسطور و نبذه ای از اشعار او مذکور است. وفات وی در 555 ه .ق . است.