بازار گرد

«لغت نامه دهخدا»

[گَ] (نف مرکب) مردم بی تمکین و لاابالی را گویند. (انجمن آرا) (آنندراج) (ناظم الاطباء). || پول رایج :
نیست با جودش از پی مقدار
سیم بازارگرد را بازار.
سنایی (از انجمن آرا) (آنندراج).