بازفکندن

«لغت نامه دهخدا»

[فِ کَ دَ] (مص مرکب)افکندن. نهادن. هشتن. گذاشتن :
آهنی در کف، چون مرد غدیر خم
به کتف بازفکنده سر هر دو گم.منوچهری.
و رجوع به فکندن شود.