ابن مؤدب

«لغت نامه دهخدا»

[اِ نُ مُ ءَدْ دِ] (اِخ) عبدالله بن ابراهیم. او از مشاهیر شعر است. نشأت وی بمهدیه شهر معروف افریقیه بود. او صنعت کیمیا میورزید و بسیاحت و جهانگردی مایل بود،آنگاه که به صقلیه شد رومیان او را اسیر کردند و پس از مصالحهء ثقه الدوله با روم آزاد شد. وی را در مدح ثقه الدوله قصائدی است. وفات ابن مؤدب به سال 414 ه . ق. بوده است.