بازی آوردن

«لغت نامه دهخدا»

[وَ دَ] (مص مرکب) بازی نشان دادن. حادثه آفریدن :
بخون یکی لشکر اندر مشو
که چرخ کهن بازی آرد به نو.فردوسی.
جهان سرگذشت است از هر کسی
چنین گونه گون بازی آرد بسی.فردوسی.
|| بازی کردن. بخوشی پرداختن. نشاط کردن: هفت شبانه روز بازی آوردند و نشاط شراب بود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص509).