بازی گاه

«لغت نامه دهخدا»

(اِ مرکب) بازی گه. تماشاخانه. جای بازیگری. مَلعَب. (منتهی الارب) مَلهَی. (دهار) مِلعَب. (تفلیسی) بازیکده. (آنندراج) بازی جا. (ناظم الاطباء) :
چو خواندی درس آزادی گلستان میشود زندان
که روز جمعه بازیگاه طفلانست مکتب ها.
ناصرعلی (از آنندراج).
و رجوع به بازیکده شود.