باسلیقگی

«لغت نامه دهخدا»

[سَ قَ / قِ] (حامص مرکب)(1)سلیقه داشتن. در کاری سلیقه به خرج دادن. پاکیزگی در کار و غیر آن. و رجوع به سلیقه شود.
(1) - ازبا + سلیقه + ی مصدری.