باسواد

«لغت نامه دهخدا»

[سَ] (ص مرکب)(1) کسی که باخواندن و نوشتن آشنا باشد. سواددار. بزبان فرانسوی، لتره(2). آشنا به مقدمات خواندن و نوشتن. || اصطلاحاً برای مردم فهمیده و دانشمند و متبحر در یک فن نیز گفته میشود. و رجوع به سواد شود.
(1) - از با + سواد.
(2) - Lettre.