باسه لن

«لغت نامه دهخدا»

(1) [سِ لَ] (اِخ) آوازه خوان معروف نرماندی در قرن پانزدهم که در شهر ویر(2)متولد شد. او سواد نداشت و ابتدا آسیابان بود و هنوز بقایای آسیای او تحت عنوان «آسیای باسلن» حفظ شده است.
(1) - Basselin (olivier).
(2) - Vire.