باش

«لغت نامه دهخدا»

(حرف و ضمیر)(1) با او. او را. (شرفنامهء منیری) (ناظم الاطباء). با او را(؟) (آنندراج). امروز در تداول مردم تهران بِهِش، بائِش است بمعنی به او یا او را و در قزوین و کرمان بِش گفته میشود.
(1) - مرکب از با+ ش (ضمیر).