«لغت نامه دهخدا»
[غِ دیْ یَ] (اِخ) مردمی در حلب که موی و چهرهء اشقر و مذهب ابوحنیفه داشتند و منسوب به طایفهءباشغرد در ماوراء قسطنطنیه بودند، در مملکتی که آنرا هُنکَر(1)میخوانند. (معجم البلدان، ذیل باشغرد). و رجوع به باسک و باشغرد شود. (1) - ظِ : هنگری.