باطخ

«لغت نامه دهخدا»

[طِ] (ع ص) لیسنده، نعت از بطخ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).
- باطخ الماء؛ احمق. (منتهی الارب). نادان. (ناظم الاطباء).