باطرنجی

«لغت نامه دهخدا»

[طُ رُ] (اِخ) قریه ای است نزدیک قُفص از نواحی بغداد که ابونواس از آن یاد میکند در این شعر :
و باطرنجی فالقفص ثم الی
قطربل مرجعی و منقلی.
(از معجم البلدان و مراصدالاطلاع).