ابن وصیف صابی

«لغت نامه دهخدا»

[اِ نُ وَ فِ] (اِخ)طبیبی از مردم بغداد، در نیمهء اول مائهء چهارم هجری. بیشتر شهرت او در امراض چشم و کحالی بوده است و مردم از بلاد بعیده برای فراگرفتن این فن بنزد او می شدند از جمله احمدبن یونس حرانی و برادر او.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر