باعه

«لغت نامه دهخدا»

[عَ] (ع ص، اِ) جمع بایع بمعنی فروشنده.
- باعه العطر؛ بوی فروشان. (یادداشت مؤلف) : و باعه العطر بالدیار المصر یعرفونه بکف النسر. (ابن البیطار). و باعه العطر بالاندلس و بمصر ایضاً یعرفون ورقه [ ورق اکلیل الجبل ] . (ابن البیطار).