باغ خرم

«لغت نامه دهخدا»

[غِ خُرْ رَ] (اِخ) باغی بوده است به خوارزم در یک فرسنگی شهر : و ایشان [ مردم خوارزم ] چون صیدگاهی میرمیدند و گاهی از پس نظر می انداخت [ ند ] ... تا چون بباغ خرم که بر یک فرسنگی شهرست رسیدند سواران تاتار و مردان بأس و نفار... راه از پس و پیش بگرفتند. (از تاریخ جهانگشای جوینی ج 1 ص98).