باغ و راغ

«لغت نامه دهخدا»

[غُ] (ترکیب عطفی، اِ مرکب) به باغستانها و دشتهای سبز و خرم اطلاق شود. باغستان و چمنزار :
بزن ای ترک آهو چشم آهو از سر تیری
که باغ و راغ و کوه و دشت پرماهست و پر شعری.
منوچهری.
مگر دیده باشی که در باغ و راغ
بتابد بشب کرمکی چون چراغ.
سعدی (بوستان).
و رجوع به هر یک از این دو کلمه شود.