«لغت نامه دهخدا»
[تَ] (ص لیاقت، اِ) درخور بافتن. مناسب بافتن. که توانش بافت. جامه و ملبوس و جوراب و کلاه و شال گردن و غیره که از کاموا و پشم دست رشت بافته شود و بیشتر بر آنچه با دست بافته شود بی دخالت ماشین اطلاق گردد.