بافرهی

«لغت نامه دهخدا»

[فَرْ رَ] (ص مرکب) (از: با + فرهی). فرهمند. فره مند. باجلال. باعزت. نامدار. (ناظم الاطباء) :
دگر گفت کآمد بما آگهی
ز تو نامور مرد بافرهی.فردوسی.
یکی ماه با او چو سرو سهی
خردمند بازیب و بافرهی.فردوسی.