«لغت نامه دهخدا»
[قِ] (اِخ) (... واعظ) حاجی ملا باقر واعظ از مشاهیر فضلا و وعاظ دورهء ناصرالدین شاه و مؤلف کتاب نفیس «جنه النعیم فی احوال السید عبدالعظیم» در شرح حال حضرت عبدالعظیم مدفون در شهر ری است. مرحوم حاجی ملاباقر غالباً در مدرسهء خازن الملک نزدیک بازار اُرسی دوزهای تهران در تمام ایام رمضان وعظ میکرد و صدای گرفته ای داشت که اگر قدری دور از منبر او می نشستند بعسرت شنیده می شد. در مجالس وعظ او ازدحام میشد و مردم قب جا می گرفتند. وی واعظی معتدل و نسبهً باسواد و بافضل و از مبالغه ها و اغراقات خارج از عقل و قیاس که شیوهء بعضی از وعاظ عامی است بکلی مبرا بود چون مرد عالم مطلعی بود طلاب و اهل فضل نیز در پای مجلس او بر یکدیگر سبقت میگرفتند، وی در روز جمعه بیست و یکم ربیع الاول سال هزار و سیصد و سیزده قمری در مشهد مرحوم شد. (از وفیات معاصرین قزوینی، مجلهء یادگار سال 3 شمارهء 4).