باقرتنگه

«لغت نامه دهخدا»

[قِ تَ گَ] (اِخ) از دهات بلده (دهستان پازوار) حومهء مشهد سر. (از مازندران و استرآباد رابینو ترجمهء وحید مازندرانی ص74 و 157). در فرهنگ جغرافیائی آمده است: دهی است از دهستان حومهء بخش بابلسر شهرستان بابل که در 4 هزارگزی خاور بابلسر بر کنار راه شوسهء بابلسر به نمیردردشت واقع است. ناحیه ای است دارای آب و هوای معتدل مرطوب و 215 تن سکنه، آب آنجا از چاه تأمین میشود، محصول عمدهء آن پنبه و کنجد و باقلا و غلات و صیفی و لبنیات و شغل مردمش زراعت و گله داری است و گله داران تابستان برای ییلاق به سواد کوه میروند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).