باقری

«لغت نامه دهخدا»

[قِ] (اِخ) از شعرای یزد. نام و تخلصش باقر(1). در عهد شاه عباس بفرمانداری یزد منصوب شد ولی حاکم بدسلوکی بود مگر در اواخر ایام که تغییر حال داد و در سلک ادباء درآمد. او راست:
بر آن سرم که کشم دست از سر دنیا
اگر بجا نهدم سر، ستمگر دنیا
شگفت آنکه دنی زادگان دنیایند
تمام زادهء دهر و برادر دنیا
بجان دوست نخواهم بهشت اگر باشد
قصور و کوشک و کاخش برابر دنیا.
(از تاریخ یزد آیتی ص278).
(1) - کذا. شاید تخلص او باقری و نامش باقر است.