بخ لک

«لغت نامه دهخدا»

[بَخْ خِنْ لَ / بَخْ خِ لَ] (ع صوت مرکب) آفرین بر تو. احسنت :
برجهید از جا و گفتا بخ لک
آفتابی تاج گشتت ای کلک.
مولوی (مثنوی چ نیکلسون دفتر 4 ص432).