بخولیک

«لغت نامه دهخدا»

[بِ خُو] (ترکی، اِ) گودی بالای سم اسب که بخو بدانجا کنند. خرده گاه اسب(1). (یادداشت مؤلف). بخولق. و رجوع به مادهء قبل شود.
(1) - در فرانسوی Paturon.