بخیه زن

«لغت نامه دهخدا»

[بَخْ یَ / یِ زَ] (نف مرکب)خیاط و بخیه کننده. (آنندراج). کسی که بخیه می زند و می دوزد. (ناظم الاطباء).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر